وقتی اینو خوندم تازه فهمیدم دنبال  چی میگردم و چی میخوام  
 شما هوم اگه بخونی ضرر نمیکنی :


پروردگارا به من آرامش ده تا بپذیرم آنچه را نمی توانم تغییر دهم.دلیری ده تا تغییر دهم آنچه را میتوانم تغییر دهم.بینشی ده تا تفاوت این دو را بدانم.مرا فهم ده تا متوقع نباشم دنیا و مردم آن مطابق میل من رفتار کنند


غم را می ستایم...چون تنها یازی بخش من در لحظه های بی
تو بودن است و اشک را که تنها دارایی من است در آنهنگام که تورا در دست ندارم

ای بهترین...

من عاشقم به آنچه که ندارم و هرگز به دست نخواهم آورد.
به آنچه نابود شد و به خاطره ها پیوست.به آنچه که به راحتی به دست نیامد ولی زود و 
راحت از دستانم پرکشید و رفت...

به انچه مرا از خود بی خود ساخت و به جایی رساند که تنها یاد و خاطره ی او در ذهن و روانم جای گیرد....

من مجنونم به آن که بیش از همه زجرم داد و کمتر از همه دوستم داشت.
به آنکه به دست فراموشیم سپرد و گریخت.به آنکه از من گسست و از من برید.

من شاهدم به آنچه در نیمه های شب خموش و آرام به نام اشک؛گرم و لرزان؛
بر گونه ام سرازیر شد.

من گریزانم از آفرینش از آن که بوجودش آورد؛ در قلبم جایگزینش کرد وبعد یکباره
با پاره ای از قلبم یکجا برد. 
از آن که رنج را آفرید در قبال خوش بختی.

خوش بختی را نمی خواهم؛

ِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِغمها را به خاطرش می ستایم...

تقدیم به همه آنهایی که شکستند زیر باز بی اعتنای شکستند
اینو از بلاگ یه ادم باحال خوندم  آدرسش:

http://www.neihamboon.blogsky.com/