سلام.الان هوس کردم کمی در مورد عشق حرف بزنم.
به نظر شما ایا عشق در نگاه اول حقیقت داره؟
به نظر من این بیشتر یه طغیان احساساته نه عشق.چون انسان ها ذاتا نمی توانند بدون شناخت عاشق بشوند.البته خیلی دیر این رو قبول می کنند.
اون چیزی که معمولا با عشق اشتباه می گیریم یه نوع شیفتگی هست.که تفاوت مهمش با عشق در نقطه عطف اون هست.شیفتگی یه حالت خودخواهانه ای داره.شخصی که یهو عاشق!میشه  میگه:نمی تونم حالم رو بفهمم حس جدیدی!دارم.احساس می کنم عاشق شده ام.این شخص عاشق عشق شده! و این شخص هیچی از معشوقش نمی گه فقط از حالت خودش تعجب کرده.این طغیان احساسات زود فرو کش کرده و تغییر می کنه.یه عشق واقعی در پی یه شناخت واقعی به وجود می اید چون عشق عمیق ترین احترامات نسبت به طرف مقابل است.عشق یعنی خواستار خوشبخت بودن معشوق نه در پی رسیدن به او.عشق چیزی فراتر از هیجان یک تعقیب یا میل به ازدواج به یک فرد است.
البته مفاهیم مبهم زندگی تعریفش برای هر کس متفاوته.ممنون میشم نظرتون رو بگین.