چند سالی است که حول و حوش14 فوریه هیاهو و هیجان را در خیابانها میتوان دید. همه جا اسم والنتاین به گوش میخورد. این روزها مردم برگزاری جشنها و مناسبتهای خارجی را نشانه تجدد، تمدن و تفاخر میدانند. سفره هفت سین نمیچینند، اما در آراستن درخت کریسمس اهتمام میورزند! جشن شب یلدا را که به بهانه بلند شدن روز، برای شکرگزاری از برکات و نعمات خداوندی برگزار میشده است ، نمیشناسند، اما همراه و همزمان با بیگانگان روز شکرگزاری برپا میکنند! همه چیز را در مورد والنتاین و فلسفه نامگذاریش میدانند، اما حتی اسم سپندار مزگان ( نماد عشق ایرانیان باستان) به گوششان نخورده است. کمتر کسی است که بداند در ایران باستان روزی موسوم به روز عشق بوده است! فلسفه بزرگداشت این روز به عنوان "روز عشق" به این صورت بوده است که در ایران باستان هر ماه را سی روز حساب میکردند و علاوه بر اینکه ماهها اسم داشتند هر یک از روزهای ماه نیز یک نام داشتند.سپندارمز لقب ملی زمین و زمین نماد عشق بوده است چون با فروتنی و تواضع و گذشت به همه عشق میورزد. زشت و زیبا را به یک چشم مینگرد و همه را چون مادری در دامان پر مهر خود امان میدهد. به همین دلیل در فرهنگ باستان اسپندارمزگان عنوان نماد عشق میدانستند.سپندارمزگران جشن زمین و گرامیداشت عشق بوده است چرا که هر دو در کنار هم معنا پیدا میکردند. در این روز زنان به شوهران خود با محبت هدیه میدادند. مردان نیز زنان و دختران را بر تخت شاهی نشانده به آنها هدیه داده و از آنها اطاعت میکردند.ملت ایران از جمله ملتهایی است که زندگیاش با جشن و شادمانی پیوند فراوانی داشته است، به مناسبتهای گوناگون جشن میگرفتند و با سرور و شادمانی روزگار میگذراندند. این جشنها نشاندهنده فرهنگ، نحوه زندگی، خلق و خو، فلسفه حیات و جهان بینی ایرانیان باستان بوده است و از آنجایی که ما با فرهنگ باستانی خود ناآشنا هستیم شکوه و زیبایی این فرهنگ نیز با ما بیگانه شده است. این موضوع در مورد والنتاین (روز عشق ایرانیان باستان) نیز صادق است، چرا که با وجود اینکه این روز در فرهنگ دیرینه و باستانی ما وجود داشته است. جوانان کشورمان به تبعیت از فرهنگ غربی 14 فوریه، روز والنتاین، را جشن میگیرند و به مغازههای فروش هدایای خاص این روز سرک میکشند تا برای کسانی که دوست دارند هدیه بخرند. گرایش به هدیه دادن در روز والنتاین طی سالهای اخیر رشد چشمگیری داشته است.جالبتر اینکه شاید کمتر کسی تصور کند که پس از جشن ملی نوروز که ایرانیان برای یکدیگر کارت پستال میفرستند، والنتاین رتبه بعدی از لحاظ تعداد ارسال این کارتها را داشته باشد.
جالب این جاست که فقط بلدیم تقلید کنیم بدون این که اصل
قضیه رو بدونیم.
هر کی از راه میرسه می گه والنتاین مبارک !نمی دونم چه ربطی داره اینو آدم به غیر از کسی که دوستش داره بگه!
هدیه های خاص هم خیلی جالبه همش یک جورایی دخترونست!
مگه روز عشق نیست ! این چه جور عشقی هست که یک طرفست!
خلاصه این که این وسط یک مارکت بزرگی راه انداختن که حسابی هم سود می برند
کاملا با نظرتون موافقم.اما بعضی ها هم فقط دنبال یه روز شاد هستن و براشون این وری اون وری نداره.